Kleurrijk

Terwijl ik met 360 vastgoed-professionals over het IJsselmeer voer, tijdens de Vastgoed Regatta, moest ik denken aan de DISC-scan. Je weet wel: die ons allemaal categoriseert op basis van vier kleuren. Ik geloof daar wel in. De winnende boot of het beste elftal zijn altijd uitgebalanceerd en een levendige woonwijk telt nooit teveel dezelfde types. Misschien is dat wel de reden dat het Kabinet nog niet los van de kade lijkt te komen. Ik gun ze – namens heel Nederland – ook een dagje op een boot.

Even los van al die kleuren van zo’n DISC: tijdens zo’n vastgoed-zeildag heb je grosso modo twee soorten mensen. De fanatiekelingen en de groep die zich laat varen. Zo geschiedde ook op het IJsselmeer, nabij Enkhuizen. 29 Lemsteraken, met 360 collega’s uit het vak, gingen in twee races de strijd aan met elkaar.

Het werd een absolute topdag met Iers weer: four seasons in a day. Ik zag rode wangen van mannen en vrouwen die perse in de top wilden eindigen. Een enkeling had het zwaar en zag nog net niet groen-geel toen de wind opstak. En natuurlijk waren daar de collega’s (vooraf kun je ze uittekenen) die eens rustig op het voordek een praatje maakten en genoten van de blauwe lucht tussen de grijze wolken.

Samen met Zadelhoff Vastgoedadviseurs behoorde ik als organisator tot de echte zeilfreaks, maar wist dat het op al die Lemsteraken (die vroeger van Friesland tot aan Londen voeren) vooral om de interactie tussen vakgenoten ging. Dat maakt de Vastgoed Regatta zo uniek. Een stel mannen en vrouwen die het hele jaar vechten voor vooruitgang in de bouw- en vastgoedbranche en die elkaar allemaal nodig hebben, komt elkaar in polo, fleecetrui en regenjas tegen op de voormalige Zuiderzee. Dat voelt in een mum van tijd vertrouwd.

JAJO werd tiende met de Lemsteraak Sydsuiver. Dat bespraken we tot laat in café ’t Ankertje. Vissermanverhalen van vastgoedprofessionals, die worden elke minuut mooier. Tussen al die verhalen klonk ook het echte verhaal van onze branche. Die van het aantal bouwprojecten dat ‘on hold’ is gezet, de stikstofkwestie die de hele samenleving in haar greep lijkt te hebben en de Provincie die steeds vaker met de armen in de lucht staat (zij weten het ook niet meer).

Gelukkig waande ik me te midden van mijn vastgoed-collega’s. Grotere positivo’s kan ik me niet indenken. Het algemeen sentiment in onze branche is, ondanks de bovengenoemde feiten, ronduit hoopvol. ‘Het moet nu toch wel een keertje doorgaan met die woningen’, hoorde ik van opzij. En ‘onder druk wordt alles vloeibaar, net zoals in corona-tijd’, klonk het.

Een dag later overdacht ik de gesprekken en moest ik denken aan ons huidige kabinet, dat moet uitkijken dat het niet struikelt in de eerste bocht na de start. Het aspect samenwerken is in Den Haag soms zó ver te zoeken. Ik kan honderd argumenten bedenken waarom dat is, maar ik wil er zo graag één vinden die ons overheidsbestuur op gang trekt. Zodat we wél kunnen bouwen met elkaar.

Als je een reeks scheepvaart-, business- of vastgoedwaarheden naast de Tweede Kamer legt, dan heb je het eerste verbeterpunt zo te pakken. De waarheid van de DISC-scan. Op een boot – of het nu een Lemsteraak of een van de America’s Cup is – kun je enkel en alleen presteren als er verschillende types en talenten aan boord zijn. In een succesvolle boardroom is die balans ook aanwezig. Heb je alleen maar rode in de boardroom dan is dat als een tikkende tijdbom. En vertrekt de blauwe collega met oog voor detail? Dan verzand je in ambities en kun je er vergif op innemen dat er zand in de machine loopt.

Voor een levendige woonwijk gelden er ook kleurrijke wetmatigheden, zei Ewoud Dekker laatst tegen mij. De Vinex-lessen kennen we allemaal, voegde hij toe: ‘Rechte straten met eenheidsworst aan rijwoningen trekken ordentelijke en gestructureerde types aan. De blauwe dus! Gevolg? De tuintjes worden goed bijhouden, maar om een wijk te laten leven heb je diversiteit nodig’.

Met mijn dominante rood-gele kleur moest ik daar even over nadenken. Maar het is natuurlijk harstikke logisch. Waar een evenwichtige mix van mensen is, daar zal met veel diversiteit de wind vol in de zeilen blazen. Zo richt ik mijn teams bij JAJO ook in. Je wilt niet iedereen die op de CEO lijkt en precies zo denkt.

En daar ligt misschien wel de crux in ons huidige kabinet Schoof. Professionals pur sang, maar tot in detail voorgeprogrammeerd. Allerminst kleurrijk en complementerend. Zo komen we als land niet verder dan debatten die de schoonheidsprijs niet verdienen en de bouw al helemaal niet in gang zet.

Je zou haast zeggen ‘Kom op Den Haag, organiseer een Politieke Regatta. En je mag pas van boord als jullie eruit zijn samen.’ Dat verdient Nederland.