Na vier weken vakantie zag ik er meer uit als Robinson Crusoë dan als Ivo van der Mark. Dat was heerlijk! Nu ben ik weer helemaal opgeladen en klaar voor een belangrijke periode in het bouwseizoen.
De afgelopen maand was ik traditioneel dwars. Na een heel jaar representatief in de rol van CEO van JAJO te zijn geweest – jasje, overhemd, pantalon, indien gewenst een stropdas en altijd netjes geschoren – doe ik op vakantie precies het tegenovergestelde. Het liefste één week met dezelfde korte broek en als ik dan gewezen word op een vetvlek op mijn broekspijp, dan reageer ik recalcitrant “mooi he!”.
Zolang mogelijk probeer ik me niet te scheren in die vrije weken. Totdat ik er meer uitzie als een wereldreiziger-op-de-fiets dan als familieman-op-vakantie. Mijn kinderen weten al hoe laat het is als we vertrekken en mijn vrouw prikt er gelukkig wel doorheen, anders wordt het ook zo afstandelijk. Ik ben jaren geleden wel eens een collega tegen gekomen in die uit-puf-weken. Die moest drie keer kijken wie hij voor zich had (hij herkende me niet) en zei toen na enige aarzeling: “Gaat het met je Ivo?” Ik kon mijn lach niet onderdrukken: “Ja joh, het kan niet beter.” Toen hij zijn weg vervolgde, keek hij nog een keer over zijn schouder of hij het echt goed had gezien …
Ik weet niet precies wat het is, maar de zomervakantie is voor mij de afsluiting van een jaar. Veel meer dan de kerstperiode en oud & nieuw. JAJO sloot voor twee weken volledig haar deuren en dat vind ik een goede traditie. Collectief rust pakken in een 24-uurs-economie, daar knap je van op. Je kunt wel openblijven en roepen dat iedereen mag doorwerken, maar in de praktijk is dat inefficiënt. We werken in onze sector toch met elkaar, in een keten van afspraken en samenwerking. Daar heb je elkaar nodig, en als dan de ene helft er wel is en de andere niet …. Nou, dat dus!
Terug naar de zomervakantie, die begon voor mij met Harry uit Wierden (2 uur en 4 autominuten enkele reis van mijn woonplaats). Hij was de Marktplaats-verkoper van een gemotoriseerd rubberbootje en ik was de enthousiaste koper die zijn kinderen last minute wilde verrassen. Nadat we een prijs hadden afgesproken wees Harry mij op de afhaalplek. “Omgeving Almelo, meneer.” Oeps, dat was even slikken. Maarja, de vakantiesfeer wilde ik niet direct bederven, dus tufte ik vol goede moed naar het oosten van het land.
Daarna was voor ons gezin de eerste bestemming Zeeland. Een soort tweede thuis, waar je meteen het gevoel hebt weg-te-zijn. Het bootje bleek een schot in de roos. Grote kinderen die je om de nek vliegen en een dikke kus geven, dat is onbetaalbaar. Ik moest bijkomen van een hectische periode. Een economische bouwcrisis overwinnen, aanhoudende schaarste en een onzekere periode met een nieuw kabinet, dat is niet niks. Dat vreet energie. Gelukkig zijn we daar als JAJO goed doorheen gekomen. We kunnen met een stevige orderportefeuille vooruit kijken, en met die waarheid zat ik onderuitgezakt in een luie stoel.
Ik heb wat uurtjes geslapen zeg. In een relaxte cadans van niksen, fikkie stoken en spelen op het water vlogen de weken voorbij. Met als hoogtepunt de Franse kust, waar we nabij Biscarosse in een soort camping-kamp les kregen in golf surfen. Dat was een avontuur, met als resultaat ontzettend veel lol en nog veel meer spierpijn. Het is natuurlijk een ultieme sport, waarbij je met roeibewegingen flitsend op je board moet gaan staan, net als op de Olympische Spelen …. Nou ja, de werkelijkheid voor ons was iets anders. We smakten vaker op onze buik tegen de golven en aan het einde van de dag konden we toch breeduit opscheppen over die paar tellen dat we bleven staan.
Ik heb in de voorbije weken mijn gezin vaker gezien dan de maanden ervoor bij elkaar opgeteld. We hebben gelachen en gedold. Dat zorgt ervoor dat ik er nu weer tegenaan kan. Ik heb weer zin om aan de slag te gaan, voel me energiek en was oprecht een beetje zenuwachtig toen ik maandag de 26e naar het JAJO-kantoor reed. Alsof de eerste schooldag aanving. Dat je na een lange zomervakantie je vriendjes in de klas weer mocht zien, en nieuwsgierig uitkeek naar de nieuwe juf.
In Q3 en Q4 volgt er een belangrijke periode voor onze bouwondernemingen. Een traditionele spurt van september naar de kerst, in een kaarsrechte lijn. Met daartussen een schare aan rituelen. Klantcontracten, opleveringen van projecten, met daarbij nieuwe projectrondes. In het achterhoofd weet ik – en met mij iedere CEO – dat het nu moet gebeuren. Bij JAJO behalen we de meeste omzet in het vierde kwartaal en tegen die tijd willen we ook onze eerste CSRD-conceptrapportage klaar hebben. Kortom, er is genoeg te doen.
Met frisse energie wens ik iedereen (met of zonder keurig geschoren gezicht) veel succes op weg naar 2025 toe.
Werk ze allemaal!
Over Ivo van der Mark
CEOAnderen omschrijven mij als een mensen-mens. Dat klopt ook wel. Ik krijg energie van het inspireren en motiveren van mensen. Van jongs af aan heb ik al een duidelijke toekomstvisie. Ik stel doelen en heb ambities.
Zo maak ik me hard voor de noodzakelijke transitie naar een circulaire economie en stimuleer ik onze medewerkers om te gaan voor de hoogst mogelijke klanttevredenheid. Ook onderschrijf ik het belang van de Wet Kwaliteitsborging voor het Bouwen (Wkb). JAJO is dan ook koploper op dit gebied. Ik hoop dat de bouwbranche zich meer gaat inzetten voor deze onderwerpen, want daar valt nog veel te winnen.
geniet ervan om me in de medemens te verdiepen. Samen te praten en te sparren. Ik wil graag een inspirator zijn. Een voorbeeld voor de mensen om mij heen, zowel zakelijk als privé. Laten zien dat als je een droom hebt, je deze vast moet grijpen. Dat je erover moet praten met mensen in je omgeving. Het heeft zelden met geld van doen, maar bijna altijd met de wil om iets te realiseren.
En privé? Ik ben gelukkig getrouwd en de trotse vader van 2 stoere knullen. Ik ben idolaat van de zee en van de wetten van de natuur die daar met harde hand regeren.